Raportowanie łańcucha wartości ESRS i CSRD

Europejskie Standardy Sprawozdawczości w zakresie Zrównoważonego Rozwoju (ESRS) i Dyrektywa w sprawie sprawozdawczości przedsiębiorstw w zakresie zrównoważonego rozwoju (CSRD) nakazują raportowanie istotnego wpływu, który występuje lub może wystąpić w łańcuchu wartości jednostki. W tym artykule analizujemy wymogi związane z informacjami o łańcuchu wartości oraz sposób, w jaki firmy powinny do nich podchodzić w kontekście podwójnej oceny istotności.

Wymagania CSRD i ESRS dla łańcucha wartości

Jako nadrzędne rozporządzenie dotyczące sprawozdawczości w zakresie zrównoważonego rozwoju w UE, CSRD wymaga raportowania informacji odnoszących się do łańcucha wartości w uzupełnieniu do działalności podmiotu. Podejście ESRS do wpływu również to odzwierciedla, obejmując istotne informacje "związane z działalnością przedsiębiorstwa oraz łańcuchem wartości wyższego i niższego szczebla, w tym poprzez jego produkty i usługi, a także poprzez jego relacje biznesowe".

Wymagane jest ujawnienie, czy każdy wpływ, ryzyko i szansa (IRO) zidentyfikowane w ocenie istotności są związane z działalnością biznesową lub jej łańcuchem wartości. Zarówno w wymaganiach ogólnych ESRS, jak i w standardach tematycznych, należy uwzględnić informacje odnoszące się do istotnych IRO, co obejmuje również IRO w łańcuchu wartości. Niektóre standardy, takie jak standardy społeczne ESRS S2 Pracownicy w łańcuchu wartości, ESRS S3 Dotknięte społeczności oraz ESRS S4 Konsumenci i użytkownicy końcowi bezpośrednio obejmują raportowanie łańcucha wartości i powinny być przywoływane w celu uzyskania szczegółowych wytycznych dotyczących raportowania w stosownych przypadkach.

Łańcuch wartości w ocenie istotności

Należy uwzględniać wyłącznie istotne skutki, które najprawdopodobniej wystąpią w łańcuchu wartości. W zależności od pierwszej części oceny istotności, mapowania interesariuszy, w tym tych w łańcuchu wartości, należy zaprojektować proces oceny istotności, który jest "odpowiedni do celu". Oznacza to, że nie ma jednego uniwersalnego podejścia do oceny istotności i w dużej mierze zależy ono od kontekstu biznesowego. Po drugie, ocena istotności jest oparta na procesie należytej staranności. Ogólne wytyczne obejmują jednak dwa etapy angażowania wartości w ocenę istotności.

W wytycznych dotyczących oceny istotności i wdrażania opublikowanych przez EFRAG, Europejską Grupę Doradczą ds. Sprawozdawczości Finansowej odpowiedzialną za opracowanie ESRS, pierwszym krokiem w ocenie istotności jest zrozumienie kontekstu przedsiębiorstwa i jego działalności, a także zainteresowanych stron. Obejmuje to mapowanie relacji biznesowych oraz łańcucha wartości wyższego i/lub niższego szczebla. Firmy mogą następnie zidentyfikować rzeczywiste i potencjalne IRO, które mogą mieć wpływ na interesariuszy, co jest kolejnym krokiem w wytycznych.

1. Zrozumienie kontekstu biznesowego

Obejmuje to mapowanie działalności biznesowej w jej operacjach, a także wzdłuż łańcucha wartości, identyfikację kluczowych podmiotów w łańcuchu wartości oraz opracowanie profilu każdego podmiotu, który uwzględnia jego wielkość, sektor, lokalizację i charakter działalności. Zrozumienie strategii biznesowej zapewni dalszy kontekst relacji z podmiotami łańcucha wartości. Często istniejące ramy zarządzania ryzykiem obejmują już rzeczywiste i potencjalne IRO w łańcuchu wartości, zapewniając w ten sposób dogodny punkt wyjścia dla firm rozpoczynających proces mapowania IRO na części ich łańcucha wartości.

2. Identyfikacja rzeczywistych i potencjalnych IRO

Niejednoznaczność i ograniczenia są dopuszczalne. Jednakże, jako wymóg ESRS, należy ujawnić zakres, w jakim łańcuch wartości jest objęty sprawozdawczością, na przykład ujawniając wszelkie pominięcia, jednocześnie odnotowując ich znaczenie oraz plany lub działania dotyczące przyszłego ujawnienia.

Należy dołożyć wszelkich starań, aby zebrać informacje bezpośrednio od kluczowych zainteresowanych stron w łańcuchu wartości. Może to przybrać różne formy, takie jak dialog, spotkania, ankiety i kwestionariusze, wywiady, grupy fokusowe itp. Niektóre formy zaangażowania prawdopodobnie już istnieją i mogą wystarczyć do procesu gromadzenia danych. Informacje wtórne mogą być wykorzystywane w przypadkach, gdy informacje pierwotne nie są dostępne, np. w formie raportów, badań i konsultacji z wyznaczonymi lub wykwalifikowanymi przedstawicielami. Jest to szczególnie istotne w przypadku cichych interesariuszy, którzy nie są w stanie sami się reprezentować, takich jak aspekty środowiska.

Na tym etapie spółki są zobowiązane do ujawnienia, w jaki sposób przyczyniają się do naruszenia praw człowieka lub są przez nie dotknięte. Może to być bezpośredni wkład, taki jak zanieczyszczenie we własnej działalności lub pośrednie zaangażowanie, takie jak naruszenie praw człowieka w działalności dostawcy. Ważne jest, aby dokonać tego rozróżnienia, ponieważ określi ono priorytety wpływu.

Należy zauważyć, że powyższe dwa etapy angażowania łańcucha wartości w ocenę istotności nie obejmują całego procesu oceny istotności. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w naszym artykule na temat przeprowadzania podwójnej oceny istotności w 6 krokach.